اکانت قانونی بازی Ghostwire: Tokyo

Ghostwire Tokyo

منطقه شیبویا توکیو یکی از پر جنب و جوش ترین مکان های روی کره زمین است. روز یا شب، معمولاً مملو از مردم است و به طور مثبت پر از انرژی است. Ghostwire: Tokyo بعد از اینکه یک نیروی ماوراء طبیعی خیابان هایش را به طرز وحشتناکی متروکه می کند، طرف دیگری از این مرکز شهری نمادین را به ما نشان می دهد. این یک دید کابوس‌آمیز است، اما با این وجود، یک تفریح کاملاً باورنکردنی – این قطعه شهر به طرز شگفت‌انگیزی شبیه چیز واقعی است (البته با زیارتگاه‌های آشکارتر)، و تعهد بازی به محیط آن با سطح یکسانی از غیرت برای پذیرش فولکلور و سنت ژاپنی همراه است. . با این حال، نکته مهم این است که با طراحی ساده ماموریت و نبردهای یک بعدی ناامید کننده می شود، و باعث می شود که واقعاً بازی کردن بسیار کمتر از لذت بردن به عنوان یک گردشگر مجازی باشد.

Ghostwire: داستان توکیو با سرعتی سریع آغاز می شود و یکی از قهرمانان آن مرده روی زمین دراز کشیده است. آکیتو ایزوکی پس از درگیر شدن در یک تصادف رانندگی مرگبار در گذرگاه معروف شیبویا اسکرامبل توکیو، از مردگان بازگردانده می‌شود، زمانی که روح سایه‌ای که خود را KK می‌نامد با بدنش ترکیب می‌شود. اتحاد نامقدس بین این زوج به آکیتو امکان دسترسی به قدرت‌های ماوراء طبیعی KK را می‌دهد، اما قبل از اینکه او حتی بتواند بفهمد چه اتفاقی در حال رخ دادن است، بقیه ساکنان توکیو توسط مه بدی که تمام شهر را پوشانده است غرق می‌شوند. گروهی از ارواح شیطانی که به عنوان بازدیدکنندگان شناخته می‌شوند، اکنون به جای آنها در خیابان‌های شیبویا پرسه می‌زنند، بنابراین این بر عهده آکیتو و KK است که قبل از بدتر شدن وضعیت، جلوی شرور نقاب‌دار را بگیرند

Ghostwire: Tokyo نه یک، بلکه دو قهرمان دارد. آکیتو تنها بازمانده جسمانی مه مرموز است که شیبویا را به یک شهر ارواح واقعی تبدیل کرده بود و حتی قبل از اینکه ارواح به طرفداران برخورد کنند در مکان بدی قرار داشت. خواهرش در بیمارستانی در همان نزدیکی، او ناامید است تا بفهمد چه بر سر او آمده است، اما اکنون خود را در یک اتحاد ناآرام با KK می‌بیند، روحی ترسناک که می‌خواهد با دیوانه نقاب‌پوش هانیا که مسئول حمله است، به نتیجه برسد. این “اتحاد ناآرام” به هر حال، به معنای واقعی کلمه مبارزه برای کنترل بر یک بدن است. درگیری‌های عصبانی اولیه آنها به زودی جای خود را به یک هدف مشترک و درک فزاینده می‌دهد، و در حالی که من هیچ کدام از شخصیت‌ها را به شدت قابل ربط نمی‌دانستم، داستان‌های خانوادگی متمرکز آنها به شکل‌گیری طرح اصلی بزرگ کمک کرد. بعلاوه، با همراهی KK برای سواری، آکیتو مجموعه‌ای از قدرت‌های ماوراء طبیعی را به دست می‌آورد که برای مقابله با تعداد زیادی بازدیدکننده ناراحت کننده در خیابان‌ها بهتر است.

تلاش برای کشف آنچه واقعاً در جریان است، برای هر کسی که از زمان بازی Assassin’s Creed یک بازی جهان باز انجام داده است، بسیار آشنا خواهد بود. در این مثال، نقشه تقریباً کاملاً پوشیده از مه سمی است و تنها با پاکسازی دروازه‌های توری در سراسر آن است که مناطق جدیدی از شهر قابل دسترسی می‌شوند.

در واقع چیز بدی نیست که این دنیای باز برای تجارت بسته شروع شود. Ghostwire: Tokyo فوق‌العاده متراکم است، بنابراین تلاش پیوسته در بخش‌های جدید شهر برای رسیدن به دروازه‌ها و پاکسازی آن‌ها به این معنی بود که من باید از هر طرف این دنیای بازی قدردانی کنم، و به نظر می‌رسد صدها مورد از آنها وجود دارد.

به هر حال توکیو شهر تضادهاست: بین زرق و برق مدرنیته و انعکاس آرام سنت، بین شدت جنگل بتنی آن و فضای سبزی که راه فرار را فراهم می کند، بین نقاط توریستی و خانه های فراموش شده، و بین سر به فلک کشیده شدن. مجتمع های خرید و کوچه پس کوچه های تیره و تار مملو از بارهای کوچک. این جنبه‌های شهر به‌خوبی توسط نقشه‌ی گسترده و توجه فوق‌العاده Ghostwire به جزئیات به تصویر کشیده شده‌اند که باعث می‌شود آن را مانند یک مکان واقعاً باورپذیر احساس کنید… اگرچه در یک شب همیشگی به دام افتاده است، جایی که حتی باران‌های معمولی هم نمی‌توانند یادآوری‌هایی را که به آن‌ها می‌گویند را از بین ببرد. صدها هزار نفر به طور ناگهانی و غیرقابل توضیح ناپدید شدند. انبوهی از لباس ها در همه جا وجود دارد، ارواح به دام افتاده در هوا شناورند و ارواح با کارهای ناتمام برای کمک.

Ghostwire: Tokyo یک لحظه خاص از زندگی شیبویا را به تصویر می کشد و یک محیط چندوجهی چشمگیر را ایجاد می کند.

دنیای Ghostwire نیز تصویری کاملاً مدرن از شیبویا است. این یک نسخه ایده آل از این منطقه نیست، اما نسخه ای است که دردهای فزاینده آن را منعکس می کند زیرا اصیل سازی طولانی مدت ماهیت آن را تغییر می دهد. در این بازی هنوز تعداد زیادی شیبویا قدیمی و هیجان‌انگیز برای کاوش وجود دارد، و همچنین جنبه‌های متعدد دیگری از بخش که خارج از هسته گردشگری وجود دارد، اما در کنار آن‌ها، پیشرفت‌های جدید درخشانی داریم که اساساً خط افق آن را تغییر داده‌اند. تعدادی از سایت های ساخت و ساز که منادی تغییرات بیشتر هستند. Ghostwire: Tokyo یک لحظه خاص از زندگی این منطقه را به تصویر می کشد و یک محیط چند وجهی چشمگیر را ایجاد می کند.

سیستم حمل و نقل جمعی روح

با وسایل کلکسیونی نیز متراکم است. نجات ارواح معلق در سراسر شهر یک راه عالی برای به دست آوردن XP است، در حالی که ردیابی مجسمه های Jizo می تواند به گسترش میزان مهمات عنصری شما کمک کند. همچنین دیگ‌های پولی برای خرد کردن، مواد مصرفی برای ذخیره کردن، اشیاء فرهنگی مهم برای کشف (و سپس فروش، به طرز عجیبی)، یادداشت‌هایی که امتیازات مهارتی فوری را برای شما به ارمغان می‌آورند، تانوکی‌های مبدل و منابع سراسر شهر اتر – سوخت برای حملات شما وجود دارد. خیلی زیاد است.

خوشبختانه، توانایی Spectral Vision به شما امکان می‌دهد پالسی ارسال کنید که هر چیزی را که در نزدیکی شما جالب است، از دشمنان در حال پرسه زدن گرفته تا جان‌هایی که باید نجات یابند، برجسته می‌کند، بنابراین یافتن کلکسیون‌ها هرگز به شکار پیکسل ختم نمی‌شود. هنگام پخش شدن پالس، حتی صدای زنگ اشیاء مورد علاقه خاص را می شنوید و به شما اطلاع می دهد که چیز مهمی در نزدیکی شماست که منتظر یافتن است.

Yokai نقش برجسته ای در سراسر شهر نیز دارد. مناسب است، با توجه به این که این موجودات فراطبیعی متعدد و متنوع، نقش بزرگی در فولکلور سنتی ژاپن دارند. مناطق مختلف محل زندگی انواع مختلف یوکای ها هستند و دریافت قدرت آنها به باز کردن گزینه های بیشتر در درختان مهارت آکیتو کمک می کند. یوکای‌ها نقش‌های دیگری را نیز ایفا می‌کنند: با پرواز تنگو می‌توان برای رسیدن به جنگل‌های پشت بام شهر دست و پنجه نرم کرد، در حالی که تاجران گربه یوکای در سراسر نقشه‌ها و فروشگاه‌های رفاهی و غرفه‌های کنار جاده‌ای را پیدا می‌کنند.

یکی از بزرگ‌ترین مشکلات GhostWire: Tokyo، عدم پرداخت کافی به دو پروتاگونیست اصلی بازی برای مدتی بسیار طولانی است و این مسئله باعث می‌شود انعطاف‌پذیری شخصیت‌های بازی کم‌رنگ و ارتباط برقرار کردن با آن‌ها سخت‌تر شود. البته همانطور که بالاتر ذکر کردم، ارتباط بین این دو کاراکتر و پیشرفت رابطه‌ی بین آن‌ها به خوبی به تصویر کشیده شده و یکی از جالب‌ترین بخش‌های بازی است.
Akito و KK در طول بازی دائما در حال معاشرت هستند و این مکالمات عمق بیشتری به این دو شخصیت‌ می‌بخشند، اما متاسفانه این مکالمات تقریبا تنها چیزی است که حدود 80 درصد بازی شاهد آن هستیم و داستان بازی به جای پرداختن آرام و تدریجی به این دو کاراکتر و گذشته‌ی آن‌ها، در دو چپتر پایانی بازی به طور جدی شروع به معرفی این دو می‌کند که بسیار دیر است. البته در طول داستان شاهد برخی کات‌سین‌های فلش بک از Akito و خواهرش هستیم که تقریباً هیچ کمکی به شخصیت‌پردازی این کاراکتر نمی‌کند.

آنتاگونیست بی بخار

آنتاگونیست بازی، Hannya، یکی از تمرکزهای سازندگان در تبلیغات این بازی بود و انتظار می‌رفت که شاهد یک شخصیت‌پردازی عمیق از این کاراکتر باشیم؛ اما متاسفانه او نمونه‌ی کامل یک شخصیت منفی تک بعدی و فراموش‌شدنی است. او هیچ‌گونه پیچش خاصی در شخصیت‌پردازی خود ندارد و از همان ابتدا مشخص است که او نیز یک دشمن کلیشه‌ای ایده‌آلیست روانی است که قصد دارد “جهان را به جایی بهتر تبدیل کند”.
متاسفانه دیالوگ‌نویسی و شخصیت پردازی کلیشه‌ای Hannya، به سرعت جذابیت او را از بین می‌برد و این شخصیت را به یک آنتاگونیست تکراری تبدیل می‌کند که تنها ظاهری جذاب را با خود یدک می‌کشد و به هیچ عنوان به کاراکتری تبدیل نمی‌شود که در آینده از آن به عنوان یک شخصیت به‌یادماندنی یاد شود.

شیبویا به روایتی دیگر

شهر Shibuya یکی از زیباترین شهرهای ژاپن محسوب می‌شود و سازندگان در به تصویر کشیدن نسخه‌ای روح‌زده از آن به بهترین شکل عمل کرده‌اند. شهری رنگارنگ، نورانی و پر از مکان‌های دیدنی و جذاب که در مهی غلیظ غرق و طراحی آن‌ با دقت و جزئیات انجام شده است. نقشه‌ی بزرگ این شهر در ابتدای بازی با مه پوشیده شده و شما با تطهیر کردن دروازه‌های مختلف شهر، بخش‌های گوناگون آن را از مه پاک خواهید کرد.

Shibuya یک پوسته‌ی خالی نیست و بازی آزادی عمل مطلوبی به شما می‌دهد و از دیوارهای نامرئی زیادی استفاده نمی‌کند که نتیجه‌ی آن، لذت‌بخش بودن گشت و گذار در نقشه زیبای بازی است. همچنین سازندگان مکانیزم‌هایی در این بازی تعبیه کرده‌اند که به عنوان مکملی برای گشت و گذار شما عمل می‌کنند. یکی از آن‌ها وجود موزیک‌پلیر است که به شما اجازه می‌دهد ساندترک‌های فوق‌العاده‌ی بازی را پخش کنید و همزمان به گشت و گذار در شهر Shibuya بپردازید.
به طور کلی، ساختار دنیای بازی و فضاسازی آن به شکلی متعادل، سنگین و زیبا خود را حفظ می‌کند و به شدت به افسانه‌های ژاپنی وفادار است.
شما در شهر Shibuya به فروشگاه‌های مختلفی نیز دسترسی خواهید داشت و از آن‌جایی که تمام انسان‌ها محو شده‌اند، این فروشگاه‌ها به دست یک گربه اداره می‌شوند، بله درست متوجه شدید یک گربه! قدرت‌هایی که در اختیار دارید به شما اجازه می‌دهد با حیوانات صحبت کنید و از این رو، توانایی ارتباط و خرید از این گربه‌ را خواهید داشت.
برخی از این فروشگاه‌ها موادغذایی در اختیارتان قرار می‌دهند که با استفاده از آن سلامتی خود را بالا نگه دارید و برخی دیگر امکان خرید ساندترک و لباس و فروش آیتم‌های تزئینی خاصی که در مپ بازی پیدا کرده‌اید را می‌دهند. شما با خرید لباس‌های مختلف می‌توانید سر تا پای Akito را به طور کامل شخصی‌سازی کنید و شاهد تنوع خوبی در این بخش هستیم.
لازم به ذکر است که پلیر در سطح شهر قادر به پیدا کردن آیتم‌های طلایی معلقی خواهد بود که با شکستن آن‌ها پول بدست خواهد آورد.
علاوه بر فروشگاه‌ها، شما با قدم زدن در خیابان‌های این شهر، با ارواح سرگردانی و حتی حیواناتی روبه‌رو خواهید شد که در اصل نقش NPCهای بازی را ایفا می‌کنند و مراحلی فرعی را در اختیار شما قرار خواهند داد. به عنوان مثال، یکی از مراحل فرعی توسط راکونی به شما داده می‌شود که به دنبال دوستانش می‌گردد و از شما درخواست می‌کند که آن‌ها را پیدا کنید. در حالی که برخی مراحل فرعی موضوعات جالبی را دنبال می‌کنند و تنوع مطلوبی به بازی می‌بخشند، بسیاری دیگر از آن‌ها صرفاً به بهانه‌ی پر کردن مپ بازی در آن‌جا حضور دارند.
به طور کلی، طراحی مراحل در این بازی کمی با مشکل روبه‌رو هستند. بخش گسترده‌ای از مراحل اصلی بازی شامل نقل مکان از نقطه‌ی A به B، مبارزه با چند Yokai و مشاهده‌ی یک کات‌سین کوتاه می‌شوند. البته مراحلی هم وجود دارند که حسابی آدرنالین را در بدنتان به جریان می‌اندازند و از طراحی بسیار ماهرانه‌ای هم برخوردارند، اما مراحل یکنواخت بازی روی آن‌‌ها سایه می‌اندازند.

تبدیل شدن به یک آواتار
همانطور که بالاتر اشاره کردم، KK با ورود به بدن Akito، برخی قابلیت‌های خاص را در اختیار او قرار می‌دهد و یکی از آن‌ها توانایی مبارزه است که بخش برجسته‌ای از Ghostwire: Tokyo را تشکیل می‌دهد و نوآوری مطلوبی نیز در آن مشاهده می‌شود. شما در این بازی به جای استفاده از اسلحه، بر سه عنصر آب، آتش و باد تسلط خواهید یافت و با استفاده از آن‌ها Yokaiها را از سر راه خود برمی‌دارید. مکانیزم‌های سیستم مبارزات در عین سادگی به شدت لذت‌بخش‌ هستند و میزان بالایی از این لذت را مدیون حرکات دست روان و جذاب است. استفاده از این عناصر گاهی اوقات حس و حال آواتار را به من می‌داد.
این عناصر نیز همچون اسلحه‌ها، نیازمند مهمات هستند و این مهمات Ether نام دارند. همچون پول، در سطح شهر وسایل معلقی همچون تابلو‌های راهنما و یا ماشین‌هایی پیدا خواهید کرد که با از بین بردن آن‌ها می‌توانید Ether بدست آورید. همچنین در طول مبارزات نیز با از بین بردن Yokaiها قادر به دریافت Ether خواهید بود.

شما علاوه بر قدرت‌های KK، از یک تیروکمان و چندین جادوی خاص نیز برخوردار هستید و سازندگان برای جلوگیری از یکنواخت شدن مبارزات، در بخش‌هایی از بازی KK و Akito را از یکدیگر جدا می‌کنند. در این مقاطع از بازی، پلیرها قدرت‌های خود را از دست می‌دهند و مجبور می‌شوند از تیروکمان، طلسم‌ها و حتی مخفی‌کاری استفاده کنند. حتی برخی از دشمنان قادر هستند که KK را از بدن Akito خارج کنند و این مسئله تنوع خوبی به مبارزات بازی می‌بخشد و روند را پر فراز و نشیب‌تر می‌کند.
یکی از مشکلاتی که در این بخش خودنمایی می‌کند، متعادل نبودن قدرت عناصر مختلف مثل آتش است و از آن‌جایی که کمبوزنی در این بازی امکان پذیر نیست، اکثر اوقات به دلیل قدرت بالای این عنصر دائما از آن در طول مبارزات استفاده می‌کنید. همچنین Ethereal Weaving به دلیل قدرت بیش از حد، دلایل استفاده از اسلحه‌هایی همچون تیروکمان را در هنگام مبارزات و تا زمانی که KK در بدن Akito است را از بین می‌برد.

یک درخت مهارت متناسب با مکانیزم‌های بازی نیز در اختیار پلیر قرار می‌گیرد. این منو دارای سه دسته‌بندی مختلف است که هرکدام از آن‌ها مهارت‌های مربوط به بخش خاصی را در خود جای می‌دهند. این دسته‌بندی‌ها عبارتند از Equipment، Ethereal Weaving و Abilities. در حالی که عمق خاصی در درخت مهارت‌‌های بازی وجود ندارد و در بازی تاثیر چشم‌گیری نمی‌گذارد، اما نسبت به مکانیزم‌های بازی، تنوع مطلبوبی را به ارمغان می‌آورد.
در نهایت می‌توان گفت که این بازی در زمینه‌ی گیم‌پلی و مکانیزم‌های مبارزات به خوبی عمل می‌کند و نقش خود را به عنوان یک محرک سرگرم‌کننده به نحو مطلوب ایفا می‌کند، اما متعادل نبودن آن، تاثیر منفی مشهودی را در این بخش بر جای می‌گذارد.

موسیقی در بازی Ghostwire: Tokyo همچون طراحی دنیای آن خاص و زیباست. گوش دادن به موسیقی‌های بازی هنگامی که در حال قدم زدن در خیابان‌های Shibuya هستید، آن هم زمانی که باران آسفالت‌های مرده‌ی این شهر را خیس می‌کند، به شدت لذت‌بخش است.
در کنار موسیقی‌های موزیک پلیر، ساندترک‌هایی که در طول مراحل و کات‌سین‌های بازی پخش می‌شوند نیز از تنوع و زیبایی خاص خود برخوردارند، یک مکمل عالی برای طراحی خاص این بازی به شمار می‌آیند و به خوبی بر اتمسفر این بازی منطبق می‌شوند.

ارواحی از جنس جامعه

طراحی دشمنان و Yokaiها در این بازی بسیار جالب و متفاوت است. این ارواح خبیث پوشش‌هایی همچون انسان‌های عادی دارند. دشمنان عادی بازی متشکل از کارمندان، بچه‌های مدرسه‌ای و پلیس‌ها هستند، در حالی که برخی دشمنان قدرتمندتر، طراحی‌های پر زرق و برق‌تری دارند و ظاهراً نمایانگر افراد والا مقام جامعه هستند.
نکته‌ی جالب‌تر آن است که دشمنان عادی که از آن‌ها نام بردم، چهره ندارند و گویی سازندگان قصد انتقال پیامی حول کم رنگ بودن این افراد در جامعه را داشته‌اند. این در حالی است که دشمنان قدرتمندتر از طراحی چهره نیز برخوردارند. این توجه به جزئیات و طراحی‌های خاص و جذاب Yokaiها، رنگ و لعابی جذاب را به این بازی می‌بخشد و در این قسمت نیز سازندگان هماهنگی خود را با دیگر بخش‌های اثر حفظ کرده‌اند.
استودیوی Tango Gameworks با ساخت بازی Ghostwire: Tokyo و دور شدن از سبک و سیاق آثار پیشین خود، ریسک بزرگی کرد و خوشبختانه این ریسک ثمره‌ای لذت‌بخش را به همراه داشت که البته با مشکلاتی نیز دست و پنجه نرم می‌کند. طراحی مراحل نه چندان قوی و روند نسبتاً تکراری آن‌ها، متعادل نبودن مکانیزم‌های مبارزات با وجود تنوع مطلوب آن، مشکلات اساسی در شخصیت پردازی و موارد دیگری که در طول نقد ذکر شد، جلوی این بازی را برای استفاده‌ی کامل از پتانسیل اش را میگیرد .

در حالی که GhostWire: Tokyo یک بازی بی‌نقص نیست، اما قطعاً یک تجربه‌ی لذت‌بخش به شمار می‌رود که ژاپن و افسانه‌های آن را به شکلی متفاوت و جذاب به تصویر می‌کشد. GhostWire: Tokyo یک عنوان خاص، جذاب و سرگرم‌کننده است و با این وجود که اثری ترسناک محسوب نمی‌شود، همچنان ردپاهایی از ساختار The Evil Within در آن نمود پیدا می‌کند و به خوبی یک دنیای روح‌زده‌ و مرده اما زیبا را در کنار مبارزات لذت‌بخش و اتمسفری سنگین به تصویر می‌کشد.

نکات مثبت:

طراحی محیط و فضاسازی فوق‌العاده
موسیقی و ساندترک‌های زیبا و انطباق آن‌ها با اتمسفر
تنوع دشمنان و طراحی خاص و جذاب آن‌ها
سیستم مبارزات ساده، اما لذت‌بخش
داستان‌سرایی مرموز و جذاب
نقشه‌ی پرجزئیات و وجود آزادی عمل گشت و گذار در آن
وجود المان‌هایی همچون موزیک پلیر
درخت مهارت استاندارد و متناسب با گیم‌پلی بازی
پایبند بودن محیط و داستان بازی به افسانه‌های ژاپن

نکات منفی:

شخصیت پردازی ضعیف
آنتاگونیست کلیشه‌ای و فراموش شدنی
ضعف در طراحی برخی مراحل اصلی و فرعی
متعادل نبودن مکانیزم‌ها و عناصر سیستم مبارزات

نمرات بازی :

IGN : 7
GameSpot : 8
Game Informer : 8